مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود

مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی ست که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هریک از شرکا بدون اینکه سرمایه به قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. تقسیم سود هم به نسبت سرمایه شرکا تقسیم خواهد شد ، مگر این که ترتیب دیگری در اساسنامه مقرر دارند. در اسم شرکت باید عبارت – با مسئولیت محدود – قید شود و همچنین اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا باشد ، در غیر این صورت شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده ، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را در شرکت تضامنی خواهد داشت. در شرکت با مسئولیت محدود افزایش سرمایه اختیاری ، تعداد شرکا حداقل دو نفر ، حداقل سرمایه یک میلیون ریال ، و سی و پنج درصد از سرمایه ی شرکت می بایست نقدا نزد یکی از شعب بانک ها تودیع و سپرده شود. در این نوع شرکت باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیرعامل اقرار به دریافت آن نماید. در شرکت با مسئولیت محدود انتخاب بازرس اصلی و علی البدل اختیاری ست. و مدیران می توانند برای مدت نامحدود انتخاب شوند. اما شرایط احراز حد نصاب در مجامع شرکت های مسئولیت محدود مشکل تر و پیچیده تر از دیگر نوع شرکت ها مانند سهامی خاص است. و حق رای به تعداد سهام و نسبت اش با سهم الشرکه سهام شان بستگی دارد.

برای کارهای کوچک و خانوادگی که سرمایه زیادی نیاز ندارد ؛ و شرکا مایل نیستند اشخاصی از خارج وارد شرکت شوند ، شرکا به تشکیل شرکت با مسئولیت محدود اقدام می‌کنند ، کلیه ی شرکت هایی که نیاز به شرکت در مناقصات مزایده های دولتی و خصوصی ندارند مناسب است. مسئولیت مدیران در این نوع شرکت ها ، محدود به سرمایه‌ ای ست که در شرکت گذاشته‌ اند ، اما آورده ی آن ها سهم‌الشرکه نامیده می‌شود ، زیرا در صورت ورشکستگی ، طلبکاران نمی‌توانند باقی‌مانده ی مطالبات خود را از اموال شرکای شرکت مطالبه کنند ، پس می توان گفت در این گونه شرکت ها سرمایه به سهم الشرکه افراد تقسیم شده نه به سهام.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود:

فتوکپی شناسنامه و کارت ملی برابر اصل شده ی کلیه ی سهامداران

دو برگ شرکتنامه ی شرکت با مسئولیت محدود ؛ تکمیل و امضای همه ی سهامداران

دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضا مدیران منتخب مجمع رسیده باشد

گواهی عدم سوء پیشینه

دو برگ تقاضا نامه ی شرکت با مسئولیت محدود و امضای آن توسط کلیه سهامداران

دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین و هیئت مدیره که به امضا سهامداران

دو جلد اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود و امضای تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران

ارائه ی تقویم نامه ی دادگستری ؛ در صورتی که مقداری از سرمایه شرکت آورده غیر نقدی باشد (اموال منقول و غیرمنقول) از سوی دادگستری کارشناسی رسمی تعیین و تقویم نامه ای تحویل می گردد.

پرداخت مبلغ چهل هزار ریال به حساب بانک ملی به نام سازمان ثبت اسناد و املاک کشور جهت تعیین نام و تکمیل فرم تعیین نام.

مراحل پذیرش ثبت تاسیس از طریق سایت سامانه جامع ثبت شرکت ها به آدرس ذیل قابل انجام است:

http://irsherkat.ssaa.ir

در صورت نیاز ، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده در سامانه می پردازد ، چنانچه دارای نقص بود برای شما در سامانه پیامی برای رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را برطرف نمایید و در صورت عدم نقص اطلاعات ، آن را تاًیید می کند. پس از پذیرش اینترنتی و اخذ تاییدیه ی پذیرش ، باید نسخه های اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و از مراجعه ی حضوری به منظور تحویل مدارک خودداری کنید.

پس از ثبت شرکت و اخذ کد اقتصادی نیز می بایست اطلاعیه ی ثبت شرکت در روزنامه ی رسمی درج شود.

اطلاع رسانی آغاز فعالیت های کسب و کار شرکت به سازمان امور مالیاتی دولت و ثبت نام برای مالیات بر ارزش افزوده و منصوب کردن شخصی برای حسابرسی امور جاری شرکت ؛ دریافت دفاتر تجاری مهر و موم شده ظرف مدت سی روز و پرداخت سهم گواهی حق تمبر تا شصت روز بعد از ثبت از دیگر مراحل پایانی و الزامی پس از ثبت شرکت است.

گام نهایی برای شروع کسب و کار در تهران ثبت نام کارمندان در نظام تامین اجتماعی وزارت کار ایران و اخذ کد محل کار می باشد.

مراحل-ثبت-شرکت-با-مسیولیت-محدود

ثبت برند

اقدامات پس از ثبت شرکت

ثبت برند

پس از طی مراحل تشکیل پرونده شامل ارائه ی شرکتنامه ، اساسنامه ، تقاضانامه و بعد از آن به پایان رساندن اقدامات مربوط به ثبت شرکت ، تخصیص شماره ثبت به شرکت از طرف اداره ی ثبت شرکت ها ، و اختصاص شماره ی دیگری به نام شناسه شرکت توسط اداره سازمان املاک و اسناد کشور مربوط به هویت اشخاص حقوقی ثبت شده که در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور ، وزارت کشور ، سازمان اوقاف وامور خیریه ، اتاق بازرگانی و حوزه های علمیه قابل شناسایی خواهد بود ، مجاز به انجام فعالیت ذکرشده در موضوع شرکت به‌ صورت رسمی می‌باشد ؛ از طرف دیگر ، یک سری اقدامات اختیاری ست که می توان آن ها را هم پیگیری کرد مثلا اخذ کارت بازرگانی ، اگر قصد واردات و صادرات داشته باشید یا اخذ دسته چک ، طراحی سایت شرکت و یا ثبت برند و لوگو و… که در اینجا به این آخری یعنی ثبت برند می پردازیم.

برند شامل یک کلمه (اسم خاص) ، یا شکل (فرم) ، و یا هردو اینها در کنار هم جهت معرفی محصول و انحصاری کردن نام کالا می باشد. کلمه ، شکل ، حروف ، اعداد ، رنگ ، ترسیمات و… از دسته علامت های تجاری می باشد ، در بعضی کشور ها صدا ، رنگ و بو هم از دسته علامت های تجاری محصوب می شوند. یعنی هر نشان قابل رویتی که کالا و خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را از هم متمایز کند ، هر فرد حقوقی یا حقیقی با توجه به نوع فعالیت خود می تواند برای کالای مورد نظر حوزه ی فعالیت اش نام و علامت تجاری انحصاری انتخاب و ثبت نماید ؛ و این نام یا علامت تجاری (برند) به صورت کاملا انحصاری در اختیارصاحب برند است و در صورت استفاده بدون کسب اجازه از صاحب برند قابل پیگرد قانونی است.

قبل از هر چیز ، به سامانه ی شناسه ملی اشخاص حقوقی کشور که در ذیل آمده مراجعه و از ثبت شرکت و جزئیات آن اطمینان حاصل کنید:

http://www.ilenc.ir

در ایران ، ثبت شرکت ها و اسم شرکت در محدوده ی اختیارات “اداره کل ثبت شرکت ها” ؛ و ثبت اختراعات ، علائم تجاری ، برند و لوگو بر عهده ی “اداره ی مالکیت صنعتی” یا همان “مرکز مالکیت معنوی” می باشد. حوزه ی اختیارات امور مربوط به مالکیت های صنعتی و همچنین نمایندگی ایران در سازمان جهانی مالکیت معنوی و اتحادیه های مربوطه ، بر عهده ی سازمان ثبت اسناد و املاک است که اداره ی مالکیت صنعتی این سازمان ، ثبت کلیه ی موضوعات مالکیت صنعتی اعم از اختراع ، علامت ، علامت جمعی و طرح صنعتی را بر عهده دارد. استفاده ی واژه ی صنعتی به این دلیل است که رایجا اختراع جنبه ی صنعتی دارد و علامت های تجاری نیز بر روی کالاهای صنعتی نصب می شوند ، پس معرف محصولات برآمده از تولیدات صنعتی می باشند.

امروزه اداره ی مالکیت صنعتی و اداره ی ثبت شرکت ها هر کدام با استفاده از شیوه های نوین ، راه های متفاوتی را برای متقاضیان ثبت در نظر گرفته اند که ثبت هر یک ، آثار متفاوتی را نیز به همراه دارد.

قانون ثبت علائم و اختراعات ، مصوب سال هزار و سیصد و ده و آئین نامه ی مصوب سال هزار و سیصد و هفت ، مبنای حمایتی ای ست برای لوگو و برند شرکت ؛ شخصی که لوگوی تجاری به نام او ثبت شده است و کسی که لوگو به طور موقتی یا دائمی از طرف مالک به وی انتقال داده شده است می تواند از علامت تجاری استفاده کند.

پیش از توضیحات بیشتر درباره ی مدارک لازم جهت اخذ مجوز و حقوق در نظر گرفته شده برای کسانی که لوگوی خود را به ثبت رسانده اند ، در موارد ذیل به عنواینی اشاره می کنیم که طبق ماده ی سی و دوئه آیین نامه چه علامت هایی قابل ثبت نیست:

خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد ، توانایی تمایز میان خود و برند دیگر را نداشته باشد ، مراکز تجاری را به خصوص در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن ها گمراه کند ، عین یا تقلید نشان نظامی یا ارگانی رسمی باشد ، ترجمه ی یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالا یا خدمات مشابه عمل کند ، عین علامتی باشد که قبلا به نام مالک دیگری ثبت شده و شباهت اش موجب فریب گردد ، اضافه کردن کلماتی از قبیل اصل ، برتر و…

تبصره: چنانچه نام پیشنهادی ثبت نگردد با ذکر علت مشخص می گردد و تا دو بار قابل اعتراض می باشد که در مرحله ی دوم ، حکم صادره قطعی می باشد.

مراحل و مدارک لازم جهت ثبت برند عبارتند از:

1-تکمیل فرم اینترنتی اظهارنامه ی ثبت علامت 2- نمونه گرافیکی یا تصویر از لوگو 3- برابر اصل کردن مدارک به توسط وکیل 4- پرداخت مبلغ حق الوکاله و شماره ی فیش واریزی 5- تنظیم و ارجاع مدارک به اداره ی مالکیت صنعتی 6- در صورت ابلاغ اخطار ؛ می بایست تا سی روز برطرف و حل و فصل شود.

لازم به ذکر است ، پرداخت هزینه به معنی ثبت نهایی اظهارنامه شناخته شده و تغییر اطلاعات و برگرداندن هزینه امکان پذیر نمی باشد ، البته تا زمانی که اظهارنامه ی او هنوز ثبت نشده می تواند آن را مسترد کند.

پس چنانچه گفته شد ، در نهایت اداره ی مالکیت صنعتی ، اطلاعات وارد شده را از نظر صحت و مقایسه با مقررات و شرایط مندرج در این قانون بررسی می کند و در صورتی که لوگو را قابل ثبت بداند ، مجوز نشر آگهی مربوط به آن را تصویب و صادر می کند. طبق قانون اظهارنامه ی ثبت علامت به همراه نمونه علامت و فهرست کالاها یا خدماتی که ثبت علامت تجاری برای آن ها درخواست شده و بر اساس طبقه بندی قابل اجرا یا طبقه بندی بین المللی باشد به اداره ی مالکیت صنعتی تسلیم می شود. پرداخت هزینه های ثبت علامت ، برعهده ی متقاضی ست. زمان ثبت یک علامت (برند) تجاری از شروع ثبت نام تا اخذ تصدیق نهایی معمولا بین دو تا شش ماه متغیر است ، پس از انتشار آگهی اظهارنامه و تا زمان ثبت علامت ، متقاضی از امتیازات و حقوقی برخوردار است که در صورت ثبت هم برخوردار خواهد بود. نگرانی معمول افراد از ثبت برند گیر و گرفت های مالیاتی و عوارض مربوط به آن است ، در صورتی که هیچ ارتباط مستقیمی با پرداخت مالیات و عوارض دارایی وجود ندارد. در نهایت اگر اداره ی مالکیت صنعتی تشخیص دهد که شرایط مندرج در این قانون رعایت شده است علامت را ثبت کرده و آگهی مربوط به ثبت آن را منتشر ، و گواهینامه ی ثبت را به نام متقاضی صادر می نماید. مدت اعتبار ثبت علامت ده سال از تاریخ ارائه ی اظهارنامه ی ثبت آن می باشد. این مدت با درخواست مالک آن برای دوره های متوالی ده ساله با پرداخت هزینه ی مقرر قابل تمدید است. یک فورجه و مهلت ارفاقی شش ماهه که از پایان دوره شروع می شود ، برای پرداخت هزینه ی تمدید یا پرداخت جریمه تاخیر در نظر گرفته می شود. هر ذینفع می تواند از دادگاه ، ابطال ثبت علامت را درخواست نماید. رسیدگی به اختلافات ناشی از اجرا این قانون و آئین نامه ی اجرایی آن ، طبق ماده ی پنجاه و نه ، در صلاحیت شعبه یا شعب خاصی از دادگاه های عمومی تهران می باشد.

پس از ثبت کامل لوگو ، حقوقی به فرد اعطا می شود ، که گزیده ای بسیار کوتاه از اهمیت درک نشده ی آن را در ذیل می آوریم:

حق استفاده ی انحصاری از یک علامت به کسی اختصاص دارد که طبق قانون آن را به ثبت رسانده باشد. به طوری که استفاده از هر علامت ثبت شده در ایران ، توسط هر شخص غیر از مالک علامت ، مشروط به موافقت مالک و انتقال امتیاز آن می باشد.

اگر برند شما به ثبت نرسیده باشد رقبا از آن استفاده می کنند و به تولید همان کالا یا کالاهای مشابه می پردازند و این امر اخلال مالی-اقتصادی ِ کمرشکنی ایجاد می کند ؛ مشتریان گمراه شده ، با خرید کالای رقیب ، سود شما را پایین می آورند و در نهایت به شهرت آن ضرر می رسانند.

مشتریان محصولات را از یکدیگر تشخیص می دهند ، و برای اعطای نمایندگی ضروری ست.

مالک علامت ثبت شده می تواند علیه هر شخصی که بدون موافقت وی از علامت استفاده کند ، در دادگاه اقامه ی دعوی نماید.

علاوه براین گزینه ی مقابل آن نیز امکان دارد ، یعنی هر گاه خواهان ثابت کند که مالک علامت ثبت شده ، از آن به تنهایی و یا بر خلاف ضوابط مندرج در قانون استفاده کرده ، دادگاه علامت را باطل می کند.

ثبت شرکت و ثبت برند

اساسنامه ی شرکت ها

اساسنامه
شرکت به موجب اساسنامه تشکیل می شود که یک نسخه از آن بر مبنای قانون ، ضمیمه مدارک ارسالی برای ثبت شرکت و دیگری در شرکت ضبط خواهد شد. پس ، از جمله مدارک لازم و ضروری جهت ثبت شرکت ، “اساسنامه” است.
در زندگی عادی شناسنامه نشانه ی هویتی و اطلاعاتی فرد است ، به همان قسم اساسنامه نیز چنین نقشی را برای شرکت ایفا می کند ؛ و باعث اعتبار و ارزش شخص حقوقی می شود. موارد ذکر شده در اساسنامه از اهمیت بالایی برخوردار و مفادی از آن برای ثبت شرکت الزامی ست ، مانند: هدف ، سرمایه ، چگونگی ِ تغییرات ِ کاهش سرمایه یا افزایش سرمایه ، شرایط انحلال ، آدرس اصلی و دقیق شرکت (یکی از موارد الزامی اساسنامه ، و مجامع عمومی در آنجا تشکیل می شود) که باید در اساسنامه گنجانده شود.
اساسنامه ، مقررات یا قراردادی ست که برای طرز کار یک جمعیت ( در حقوق عمومی یا خصوصی) مقرر و معین می شود ، توضیحاتی ست برای روشن کردن مسیر شرکت – در اساسنامه هدف ، راهبردها ، این که چگونه شرکتی و با چه موضوعی ست مشخص ، و خط مشی هایش روشن و هویدا می شود. وضوح نمودار سازمانی و حوزه ی اختیارات آن ، چارت اداری ، وظایف کلیه ی کارمندان و تعیین موقعیت شغلی آنان ، نوع سهام (که سهام با اسم است یا بی اسم) ، و شیوه ی تبدیل آن ها به هم (در صورتی که این تبدیل اساسا پذیرفته شده باشد یا نه) از دیگر اطلاعاتی ست که از اساسنامه می توان استخراج کرد.

اساسا بهترین راه شناخت یک شرکت فرضی که بخواهیم با آن همکاری کنیم و بتوانیم از آن اطلاعات دقیق و درست کسب کنیم ، اساسنامه است. برای مثال یکی از موارد در اساسنامه مدت شرکت است که از اهمیت بالایی برخوردار است ، زیرا که ممکن است برای مدت محدود و معینی مثلا ده یا سی سال تشکیل شود. ودر صورت رسیدن تاریخ و انقضای مدت شرکت ، به خودی خود منحل و برچیده شود.
اساسنامه روابط شرکا با یکدیگر ، بازرسان شرکت ، تعداد مدیران ، نحوه انتخاب ، مدت مأموریت ، چگونگى تعیین جانشین مدیرانى که فوت یا استعفاء نموده و یا معزول مى‌شوند را معین مى‌گرداند ؛ شرکتی که چند شعبه داشته باشد باید در اساسنامه قید کند و اگر بعدها ایجاد گردد ، تغییر در اساسنامه محسوب شده و باید به تصویب مجمع عمومی فوق العاده شرکت برسد ؛ و به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود تا پس از ثبت ، برای اطلاع عموم آگهی گردد. از طرفی دیگر تعیین و تکلیف حدود اختیارات مجامع عمومی و هیئت مدیره ، پیش بینی ِ سود و زیان شرکت و مدت انحلال آن نیز در اساسنامه گنجانده می شود. و کلیه ی مواد آن براى اعضا لازم‌الرعایه و لازم الاجرا خواهد بود. اساسنامه ی شرکت همان طور که در بالاتر رفت ، در حقیقت سندی ست که به آن اعتبار می دهد. و طبق ماده هشتاد و سه هرگونه تغییر در مواد اساسنامه ، یا درسرمایه شرکت ، یا انحلال شرکت قبل ازموعد ، منحصرا درصلاحیت مجمع عمومی فوق العاده می باشد ؛ پس تحت هیچ شرایطی جز با رعایت موازین قانونی نمی توان در آن تغییری ایجاد کرد. فرضا درباره ی مدت ِ تصدی هیئت مدیره که به میزانی ست معین و حداکثر دو سال ؛ و البته انتخاب مجدد آنان بلامانع است.
پیش از ارائه ی اساسنامه ، پیشنویسی از آن آماده می کنند تا پس از نظردهی های اولیه ، مورد موافقت کلیه ی اعضا قرار گیرد و پس از موافقت کلیه ی اعضا ، آن را به اساسنامه تبدیل می کنند و نشر می دهند.
در صورت نیاز ، چگونگی اخذ نمایندگی شرکت و پس از آن وظایف محوله ی شان و شرایط احراز صلاحیت افرادی که می خواهند شعبه ای از شرکت را تاسیس کنند نیز در اساسنامه گنجانده و پیش بینی می شود.
در نهایت توضیح مختصری درباره ی شرکتنامه که در واقع معمولاً خلاصه‌اى ست از اساسنامه ، خالی از لطف نیست: مخصوص شرکت‌هاى با مسؤولیت محدود ، تضامنى و نسبى ست ؛ و همان کارکرد اساسنامه را به لحاظ اجرایی و قانونی ایفا می کند. شرکتنامه‌ هم نوعى سند رسمى ست که بین دو یا چند شریک به‌ منظور تشکیل شرکت تجارتى تنظیم مى‌شود و برابر قانون تجارت پس از آن که شرکت تشکیل شد ، در همان ماه اول باید خلاصه ی شرکتنامه و ضمائم آن به وزارت دادگسترى ارسال شود. این سند معتبر که مندرجات آن در حقیقت ، قسمتى از اساسنامه شرکت است بعد از چاپ شدن به‌ وسیله ی قوه قضائیه ، در اختیار سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و اداره کل ثبت شرکت‌ها و مالکیت صنعتى قرار مى‌گیرد ؛ و به‌ وسیله ی مؤسسین تنظیم مى‌شود.
قالب و ساختار مواردی که باید در اساسنامه تصریح شود (مانند شرایط کنار گذاشتن اعضای هیئت مدیره ، فوت یا اخراج یا کناره گیری ، این که چه کسانی عضو هیئت رئیسه اند ، مشخص کردن تعداد بازرسان ، چگونگی رای دهی به شرایط کاندیداتوری برای هیئت رئیسه ، شیوه ی رای گیری و توضیحات کوتاهی مثلا در مورد مُهر شرکت) به صورت ذیل است:
بخش اول
نام ـ موضوع ـ مدت و مرکز اصلی شرکت
بخش دوم
سـرمایه و سهـام
بخش سوم
تغییرات در سرمایه شرکت
بخش چهارم
تصویب ترازنامه
صورت جلسه ها ، ماده بیست و دو
مجامع عمومی
انتخاب مدیران و بازرسان
کاهش یا افزایش سرمایه شرکت و یا هرگونه تغییر درموارد اساسنامه
بخش پنجم
هیئت مدیره
بخش ششم
بازرس – برابر ماده چهل و شش – ترتیب انتخاب و وظایف بازرس
بخش هفتم
سال مالی و…
بخش هشتم
انحـلال و تصفیـه

بخش نهم 

متفرقه

بانک اطلاعاتی ثبت شرکت